De gewone slobkousbij is een kleine solitaire bij met een donkere kleur. Het vrouwtje heeft zwart en wit gekleurde haarborstels om stuifmeel te verzamelen. Het gezicht van het mannetje is bijna helemaal geel. Deze soort is in slechts één plantengroep gespecialiseerd en gebruikt die om haar larven te voeden: de wederik (Lysimachia sp.).
De bruine slobkousbij heeft geen zwart gekleurde verzamelborstels aan haar poten maar geelbruin gekleurde haren. Ze is iets groter dan de gewone slobkousbij.
Deze bijen zijn erg afhankelijk van de plant waarmee ze zich voeden, de wederik (en met name de grote). Wederik bloeit in de zomer en is gebonden aan een vochtige omgeving. De bruine slobkousbij wordt aangetroffen in de maand juli, in gebieden waar haar waardplant groeit. De gewone vliegt van juni tot en met augustus.
De mannetjes hebben de gewoonte om rond grote groepen van deze waardplant te patrouilleren om met de wijfjes te paren.
De bij voedt haar larven met plantaardige olie die vermengd is met stuifmeelkorrels. Dat vervangt de nectar die andere bijen daarvoor gebruiken. Deze olie wordt verzameld in de bloem van de wederik. Daarvoor gebruikt het wijfje haar poten die een sponsachtige structuur hebben.
